H ΛΙΑ SUNNY ΓΡΑΦΕΙ
-
Πώς έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση την καθημερινότητα μας...
Εντάξει, καλοκαίρι, μέσα θα έμενες? Δεν πάει να μην είχες λεφτά και να ζούσες με δανεικά απο γονείς, θείους και παππούδες? Εδώ βούλιαξε η Σκιάθος –ΚΑΙ φέτος! Για να μην πω για Μύκονο και λοιπούς προορισμούς. Αλλά και εσεις που μείνατε εδώ...μη μου πέιτε...τις κατακτήσεις σας τις είχατε...
Λοιπόν, για να μην μακρυγορώ. Διακοπές πήγες, ήπιες 2-3 κοκτέηλ (ΑΠΑΝΩΤΑ) , σου φάνηκε ο διπλανός σου Jude Law και βάλε. Πέρασες καλά, δε λέμε. Αλλά η επιστροφή στην πραγματικότητα είναι λίγο πιο επώδυνη από όσο την περίμενες. Είτε γιατι έμεινες μόνη τελικά- γιατί ο Θεός-Jude Law έμενε Παράδεισο μεριά (Αμαρουσίου και βάλε)- είτε γιατί τελικά δεν σου βγήκε ακριβώς όπως τον περίμενες. Όπως και να έχει οι καλοκαιρινοί έρωτες είναι μαγικοί. Δεν είναι τυχαίο οτι γεννιούνται υπο το φως του ηλιοβασιλέματος, την περίοδο που εσυ είσαι μαυρισμένη, χαλάρη και νιώθεις άνετα με το κοντό σου σορτς ενώ το αεράκι του νησιού ανεμίζει τα μαλλιά σου. Δεν είναι τυχαίο οτι οι περισσότεροι έρωτες ξεκινάνε τέτοια εποχή. Το θέμα όμως είναι τι θέλεις εσυ να κάνεις απο εκεί και πέρα.
Γιατι υπάρχουν δυο τινά. Ή που είσαι ερωτευμένη μαζί του και θέλεις να συνεχίσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του και εκείνος είναι κάπου ανάμεσα σε πολλή δουλειά και αμέτρητες υποχρεώσεις ή που δεν τον θέλεις μια και εκείνος έχει κολλήσει επάνω σου σαν βδέλλα. Έχεις δει να συμβαίνει κάτι ενδιάμεσο; Σου έχει τύχει εσένα; Σε περίπτωση λοιπόν που δεν έχεις ήδη μια σταθερή και –κάπως- νορμάλ σχέση, σε έχω πετύχει. Και η μόνη συμβούλη που έχω να δώσω είναι μια: SIT BACK AND ENJOY. Ότι και να συμβαίνει είναι η ζωή σου και θα συνεχίσει να είναι είτε είναι αυτός μέσα είτε όχι. Δεν θέλεις να χάσεις τον εγωισμό σου και την αξιοπρέπεια σου στην πρώτη περίπτωση, ούτε το καλό σου γούστο και τα στάνταρ σου στη δεύτερη. Σκέψου μόνο καλά το τι θέλεις εσυ και το πόσο όμορφα σε κάνει να νιώθεις κάποιος. Αν είναι η πρώτη σου σκέψη κάθε πρωι που ξυπνάς, τότε καλοσώρισε τον έρωτα και ζήσε κάθε στιγμή με αυτόν που θέλεις. Αν όχι, το πανέρι είναι γεμάτο φρούτα, άλλα ώριμα, άλλα ακόμα άγουρα και ξινά. Άπλωσε το όμορφο σου χέρι και πάρε την πιο όμορφη φράουλιτσα σου.
Α και μην ξεχνάς... Επειδή είπαμε , μπήκε Σεπτέμβρης...μην ξεχάσεις να περάσεις τις φωτογραφίες του καλοκαιριού στο pc σου. Διάλεξε την καλύτερη και βάλε την wallpaper. Γιατι και Δεκέμβρης να έρθει εμείς στην καρδιά μας θα έχουμε πάντα καλοκαίρι....
------------------------------------------------------------------------------------Πώς έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση την καθημερινότητα μας...
Είναι γνωστό ότι η οικονομική κρίση μας έχει επηρεάσει όλους. Άλλους άμεσα (ακρίβεια, περικοπές, μείωση μισθών, απολύσεις) και άλλους άμεσα (κόβεται πλέον το μεγάλο χαρτζιλίκι από τους γονείς και έχουμε να τα βγάλουμε πέρα με πολύ λίγα χρήματα). Στην ουσία όμως τι είναι αυτό που έχουμε κάνει για να κρατήσουμε τα ευρώ λίιιιγο παραπάνω στην τσέπη μας;
Περιορισμός Εξόδων. Τα ψώνια στα μαγαζιά περιορίζονται σε «βόλτα» στα μαγαζιά. Το γεμάτο καρότσι του σουπερμάρκετ περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα τα οποία απλά γεμίζουν το καλάθι της νοικοκυράς. Έχουμε ξεχάσει πολυτέλειες και αγοράζουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα μόνο όταν ανάγκη να το κάνουμε.
Την είδαμε οικολογικά. Χρησιμοποιούμε λεωφορείο, ποδήλατο, τα πόδια μας. Οτιδήποτε μας κάνει να γλυτώσουμε βενζίνη. Ανάβουμε το τζάκι, χαμηλώνουμε το καλοριφέρ και ντυνόμαστε με πουλόβερ, ζακέτες και ότι πιο χοντρό κυκλοφορεί στην ντουλάπα μας.
Μένουμε σπίτι. «-Κινηματογράφος;» «-Καλύτερα ταινία σπίτι…». «-Καφετέρια;» «- Δεν έρχεσαι σπίτι που τα λέμε καλύτερα;» «-Μπαράκι ή κλαμπάκι;» «-Θα τα πούμε στο chat το βράδυ.» Βγαίνουμε πλέον μόνο ΣΚ. Το «ένα ποτό» είναι όντως ΕΝΑ ΠΟΤΟ και έχει μπει τελεία στα κεράσματα. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι έχει παρατηρηθεί αύξηση των ενοικιαζόμενων ταινιών.
Κοντά είναι καλύτερα. Ταξίδια, ξενοδοχεία, ταβέρνες, εστιατόρια έχουν περιοριστεί γεωγραφικά. Προτιμάμε κοντινά μέρη, αυθημερόν αποδράσεις και έχουμε θυμηθεί φίλους και συγγενείς που μπορεί να μας φιλοξενήσουν.
Κομμένα πια τα… πάντα. Τσιγάρα, περιοδικά, εφημερίδες και οι συχνές επισκέψεις στον ψιλικατζή έχουν περιοριστεί. Τα Delivery σε παρακμή και οι οικογενειακή ζωή στα καλύτερα της (ή στα χειρότερα της, αναλόγως τις σχέσεις).
Τι είναι αυτό που έχετε κόψει, ελαττώσει, περιορίσει ή αλλάξει; Σκεφτείτε μόνο ότι δεν είστε μόνοι…. Όλοι πληρώνουμε τις συνέπειες…
********************************************************************************
Επαναστάτες χωρίς …. αιτία;
Μένουμε με τους γονείς μας. Ανησυχούμε για τη δουλειά μας. Δουλεύουμε για λίγα χρήματα… Ιδού η εικόνα του σημερινού νεοέλληνα…Είναι γεγονός ότι ποτέ δεν ήταν πιο δύσκολο για κάποιον που μόλις ξεκινά την καριέρα του να «μπει με το δεξί». Οι μισθοί μειώνονται, τα ενοίκια είναι στα ύψη και τα όνειρα βγάζουν φτερά. Στοιχεία που συγκεντρώσαμε από 1353 ερωτηθέντες αποκαλύπτουν πως :
•μόνο το 14% αισθάνεται ασφάλεια στη δουλειά του.
•το 25% δεν μπορεί να ανελιχθεί επαγγελματικά στη δουλειά που επιθυμεί.
•το 1/3 των ερωτηθέντων έχουν υπάρξει άνεργοι το τελευταίο έτος.
•τα υψηλά ενοίκια και το γεγονός ότι αποταμιεύονται ελάχιστα χρήματα εμποδίζει το 74% των ερωτηθέντων να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι.
•οι μισοί απόφοιτοι Πανεπιστημίου δηλώσανε ότι δεν θα πηγαίνανε στο Πανεπιστήμιο ξανά αν τους δινόταν η ευκαιρία.
Τα συμπεράσματα δικά σας….
_____________________________________________________________________
Εμείς…οι Έλληνες
Ζήσαμε πολέμους, Κατοχή, Εμφύλιο. Και φτάσαμε το 2011 να ζούμε έναν μεγάλο εξευτελισμό σαν λαός και έθνος. Περιοδικό Vanity Fair. Ο Michael Lewis γράφει ένα άρθρο που κάνει το γύρο του κόσμου και αναρωτιέμαι… «Ξέρει κανείς τους Έλληνες καλύτερα από τους ξένους;»
Στο άρθρο του ο Lewis περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την καθημερινότητα ενός Έλληνα. Φοροδιαφυγή, κλέψιμο και η αίσθηση βολέματος μας χαρακτηρίζει ενώ δηλώνει ξεκάθαρα πως κυριαρχεί σε εμάς η νοοτροπία του «ο καθένας για τον εαυτό του». Και ενώ παίρνει συνέντευξη από 2 εφοριακούς οι οποίοι τον ενημερώνουν σχετικά με σκάνδαλα που έχουν ξεσπάσει και του παραδίδουν στοιχεία για περιπτώσεις φοροδιαφυγής, κάνει και ένα ταξιδάκι μέχρι το Άγιον Όρος όπου μένει άναυδος με τον πλούτο των μοναστηριών και των μονών και οπού συναντά Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Εφραίμ και ο Αρσένιος (αυτοί δεν θα μπουν ποτέ φυλακή, έτσι δεν είναι;). Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά το ταξίδι του δημοσιογράφου σε μια «τριτοκοσμική» όπως τη χαρακτηρίζει χώρα έμεινε άναυδος με το κίνημα λαδώματος κάθε Έλληνα δημοσίου υπαλλήλου. Υπερπληθυσμός δασκάλων, νοσοκομειακοί που αδειάζουν τις αποθήκες των κλινικών και τα χρεώνουν σαν προμήθειες και υπάλληλοι που πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν είναι καθημερινότητα για έναν Έλληνα. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι έχουμε μάθει να ζούμε με τέτοιες καταστάσεις και δεν μας κάνει καν εντύπωση.
Αυτό όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στον Lewis είναι η φοροδιαφυγή. «Οι ‘Έλληνες δεν έχουν μάθει ποτέ να πληρώνουν τους φόρους τους. Και αυτό ισχύει επειδή ποτέ κανείς δεν έχει τιμωρηθεί. Τα ελληνικά δικαστήρια κάνουν μέχρι και 15 χρόνια να δικάσουν περιπτώσεις φοροδιαφυγής.»
Προσέξτε τι αναφέρει χαρακτηριστικά για τους Έλληνες:
« [οι Έλληνες] έχουν μια δυσκολία να πούνε έναν καλό λόγο ο ένας για τον άλλο. Ξεχωριστά, ο κάθε Έλληνας είναι απολαυστικός: αστείος, ζεστός, έξυπνος και καλή παρέα. Μετά από συνεντεύξεις μαζί τους έλεγα: «τι καλοί άνθρωποι!». Το πιο δύσκολο όμως πράγμα στην Ελλάδα είναι να ακούσεις καλή κουβέντα από Έλληνα για Έλληνα πίσω από την πλάτη του. Καμιά επιτυχία δεν αντιμετωπίζεται χωρίς καχυποψία. Όλοι είναι σίγουροι ότι ο διπλανός του κλέβει, δωροδοκεί ή δωροδοκείται ή ψεύδεται για την αξία του ακινήτου του»
Θα μπορούσε κάποιος Έλληνας να μας περιγράψει καλύτερα?
Για να δείτε το πλήρες άρθρο:
http://www.vanityfair.com/business/features/2010/10/greeks-bearing-bonds-201010?currentPage=all
_______________________________________________________________
_______________________________________________________________
Όνειρα....
Ξεκινήσαμε να συζητάμε με έναν "σύχρονο φιλόσοφο" για την κενότητα που επικρατεί στις μέρες μας και το κατά πόσο ένας άνθρωπος "γεμάτος" μπορεί και πρέπει να επηρεάζεται απο πράγματα ασήμαντα και μικρά.
Η συζήτηση άρχισε και είχε να κάνει με τους κενούς ανθρώπους και το ερώτημα ήταν ποιούς θεωρούμε κενούς ανθρώπους τελικά. Η απόσταση και η διάσταση των απόψεων μου υπενθύμισε πόσο σημαντικός είναι ο παράγοντας "υποκειμενικότητα"και το μεγαλείο του να μπορεί κάποιος να κάνει συζήτηση δεχόμενος τις απόψεις του άλλου χωρίς να προσπαθεί να τον μειώσει.
Έχω βαρεθεί πραγματικά να ακούω για κρίση, για χρεωκοπία, για δανεισμό και αριθμούς. Είμαστε άνθρωποι με οράματα, όνειρα και θέληση να παλέψουμε για εμάς και για το καλό του συνανθρώπου μας και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να μένουμε κλεισμένοι σε ένα σπίτι, τρομοκρατημένοι για το αύριο να σκεφτόμαστε για το αν θα πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα ή θα μείνει μετέωρο και θα βρεθούμε να πέφτουμε συνεχώς σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο.
Κουράστηκα απο τη στενομυαλιά και τη μιζέρια ανθρώπων που μένουν στα ίδια και τα ίδια, βρίζουν και αναλώνονται στο να αναπαράγουν σχόλια, κακεντρέχιες και δεν κάνουν το παραμικρό για να βελτιώσουν λίγο τη ζωή τους.
Διαβάστε. Ενημερωθείτε. Ψάξτε. Ρωτήστε. Κινηθείτεεεε....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Υπομονή κάνουμε όλοι μας σε ζητήματα σημαντικά και ασήμαντα. Από το να περιμένουμε το λεωφορείο στη στάση μέχρι και για να βρούμε ή να κρατήσουμε τον άνθρωπο μας κοντά μας. Αλλά κατά πόσο γνωρίζουμε τα όρια μας? Πως ξέρουμε που αξίζει και που όχι? Πόσο εύκολες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις? Τα όρια σου δεν τα γνωρίζεις παρά μόνο όταν τα συναντήσεις. Και όταν φτάσεις στο σημείο που λες ότι δεν μπορείς άλλο πάντα κάτι μέσα σου θα σου λέει ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Να προχωρήσεις λίγο παραπάνω. Δεν είναι κακό να τεστάρεις τον εαυτό σου.
Εκεί καταλαβαίνεις τα όρια σου σαν άνθρωπος και σχηματίζεις την προσωπικότητα σου αλλά μην το κανείς επίτηδες γιατί το αποτέλεσμα θα είναι ένα μεγάλο μπαμ και συνήθως όχι πάντα ευχάριστο για σένα και για τους άλλους ακόμα περισσότερο. Η υπομονή είναι αρετή. και σαν αρετή συναντάται μόνο σε λίγους. Και όπως και όλες τις αρετές πρέπει να την χειρίζεσαι με σύνεση όταν την κατέχεις, γνωρίζοντας τα όρια σου και τις αντοχές σου. Όσο για το που αξίζει και που όχι να κάνεις υπομονή αυτό είναι κάτι προσωπικό και ιδιαίτερο για τον καθένα. Ξέρεις τι είναι σημαντικό και τι όχι. Και ακόμα και σε περιπτώσεις που νιώθεις μπερδεμένος,-η κάτι μέσα σου σου λέει τι είναι σωστό ακόμα και αν δεν το ξέρεις. Μείνε λίγο μόνος, δεν είναι κακό. Κλείσε κινητά, σβήσε την τηλεόραση, τον υπολογιστή, κάνε μια βόλτα. Εντελώς μόνος σου. Η μοναξιά πολλές φορές είναι το καλύτερο φάρμακο. Τη χρειάζεσαι για να βρεις τον εαυτό σου. Και να αγγίξεις κομμάτια του εαυτού σου που διαφορετικά κρύβονται κάτω από δήθεν χαμόγελα. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τρομερά δύσκολες. Και δυστυχώς δεν υπάρχουν μαγικά φίλτρα και συνταγές για να βελτιώνονται. Ο χρόνος που περνάμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα μας φέρνει πιο κοντά αλλά παράλληλα δημιουργεί και τριβές. Παρεξηγήσεις μπορεί να δημιουργηθούν από το πουθενά αλλά η αγάπη και η κατανόηση ανοίγουν πολλά παράθυρα εκεί που έχουν κλείσει πόρτες. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν μια μηχανή. Στην αρχή μπορεί να είναι γυαλιστερή και να λειτουργεί άψογα. Χρειάζεται όμως συντήρηση και συχνά σέρβις. Μην ξεχνάτε τις μηχανές σας. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ πιο σημαντικές από όσο νομίζετε. Μας κάνουν σημαντικούς και ιδιαίτερους και αξίζει να παλέψετε για ότι έχει σημασία.
